حس مسئولیت پذیری دوقلوها نسبت به مامان در نبود بابا

مدتی پیش وقتی بابا وحید آبادان رفته بود من و ایلیا و ویانا از خانه به سمت مهد حرکت کردیم.

وقتی جلوی یک سوپر مارکت ایستادم تا برای بچه ها شیر و خوراکی روزانه به غیر از میوه ای که

هر روز در کیفشان میگذارم بخرم موقع پرداخت پول متوجه شدم نه پول نقد و نه کارت بانکی داخل

کیفم است آنوقت از مغازه برگشتم بیرون درحالی که فکر میکردم کارتم را کجا جا گذاشته ام.

وقتی داخل ماشین نشستم بچه ها گفتن مامان چرا تو فکری، موضوع را بهشون گفتم همان موقع

ویانا گفت مامان ایلیا تو کیفش پول داره و ایلیا گفت مامان مشکلی نیست من پول دارم چقدر میخواهی

بعد با پول پسرم رفتم خرید کردم خلاصه سر صبح یه حال خوبی به من دست داد بخاطر این حس

مسئولیت پذیری دوقلوهای عزیزتر از جانم.

میخواستم همان جا برایشان بابت کمکی که به مامانشان در نبود پدرشان کردند هدیه ای بگیرم

که همه مغازه ها بسته بودند، چون خیلی مهم است که بچه ها فکرشان در کودکی هم بزرگ باشد

 این قضیه رو با خاله صدف عزیز مطرح کردم و زحمت دادن یک هدیه کوچک حتی یک ستاره را به ایشان دادم.

از آنموقع به بعد هم هر دوی آنهاهمیشه کیف پولشان را با خودشان بر میدارند و در ماشین میگذارند.